تعاون تنها به خانه، مدرسه و محله محدود نمی شود.
گاهی افراد نیکو کار در سطح جامعه به صورت فردی و گروهی به دیگران کمک می کنند.
خداوند در قرآن می فرماید: لَن تَنالوا البِرّ حَتّى تُنفِقوا مِمّا تُحِبّون.
هرگز به نیکی نمی رسید مگر اینکه از انچه دوست دارید انفاق کنید.
انفاق:
افراد از طریق بخشش مال، علم، توانایی و وقت خود به کسانی که نیازمند هستند، یاری می رسانند. به این بخش انفاق می گویند .
گاهی افراد نیکوکار در قالب سازمان های مردم نهاد و موسسات خیریه به یاری نیازمندان یا حل برخی مشکلات جامعه می پردازند. مانند انجمن حمایت از بیماران خاص، انجمن ها نگهداری از معلولین و سالمندان، درمانگاه های خیریه، موسسات نگهداری و حمایت از ایتام و خیرین مدرسه ساز را می توان نام برد.
خیرین مدرسه ساز:
افراد با استفاده از توانمندی خود و دیگران یا نهادهای نیکوکار به ساختن یا تعمیر و نوسازی و تجهیز مدارس می پردازند و این مدارس را به صورت رایگان در اختیار وزارت اموزش و پرورش قرار می دهند.
وقف:
یکی از اقدامات بسیار خوب به منظور انفاق و تعاون در جامعه، وقف است.
وقف از روزگاران بسیار قدیم در ایران وجود داشته است.
افراد نیکوکار، بناهایی مانند مدرسه علمیه، پل، کاروان سرا، آب انبار و حمام عمومی می ساختند تا مردم بتوانند از آنها استفاده کنند.
به اموال و دارایی که وقف می شود، موقوفات می گویند و کسی حق تصرف در آنها را ندارد، یعنی به همان صورت که واقف معين نموده، استفاده شود.